Zeilen naar de Kanaaleilanden.

BLOG 8:
11 juli 2014: Grandcamp Maisey – Saint Vaast la Hougue:
Om 7 uur wordt de sluisdeur geopend. Je merkt het, want de vissers worden actief. Ik ben dan net opgestaan, heb daarna gedoucht en ontbeten en vertrek om 8 uur.
Saint Vaast is ook een getijdehaven. Als je er te laat aankomt gaat de sluisdeur voor je neus dicht want anders stroomt de haven leeg. In mijn verzamelde gegevens staat dat Saint Vaast binnengevaren kan worden 1,5 uur voor en na hoog water. (HW 9.37 uur) In een vaarwijzer staat 5 uur voor en na HW. Wat is juist? De waarheid ligt er ergens tussen in. Na een tochtje van drie uur kom ik al om 11 uur aan voor de haven en staat de sluisdeur uitnodigend open. Geen probleem! Omdat er weinig wind is blijft de motor aan. Onderweg hijs ik het grootzeil en kan ik scherp aan de wind mijn doel snel bereiken.
Wat nu? Eén nacht blijven of meer? Ik besluit om twee nachten te blijven. Het is immers vakantie.
Onderweg naar deze haven kwam ik langs de Isles Marcouf. Op één van deze eilanden staat een fort. Ze zijn onbewoond en mogen niet worden bezocht. Jammer voor een islafiel. (eilandliefhebber) Boudewijn Büch noemde zich zo.
Het eilandje Tatihou ligt voor St. Vaast. Dit bijzondere eilandje bezocht ik twee jaar geleden. Ook hier staat een fort. Honderden forten zijn eeuwen geleden onder leiding van monsieur Vauban gebouwd om Frankrijk te verdedigen. Nu hebben ze als verdediging geen enkel nut meer. Tatihou was vroeger een quarantaine-eiland, nu is er een scheepvaart- museum, men laat buiten zien hoe houten schepen werden gebouwd en er zijn vier verschillende – slecht onderhouden - tuinen. Kortom; een interessant eiland.
Je kunt Tatihou bezoeken met een amfibie. Een schip met wielen. Bij hoog water vaart het “ding” en bij laag water rijdt hij langs de oesterbedden naar het eiland.
Bijzonder is dat er op het eiland geen prullenbakken staan. Je wordt van te voren gevraagd om je afval mee terug te nemen naar het vasteland. En, zowaar, het kan op die manier, het blijft er erg schoon.
Morgen bezoek ik Tatihou niet, maar ga op de fiets naar een schiereilandje in de buurt waarop ook een fort staat.
Intussen is het na elven, tijd om te stoppen en om de kajuit te sluiten. Het is buiten nog 18 graden en alles staat nog open. Op zout water heb je gelukkig geen last van de muggen.
Welterusten.
12 juli 2014: Saint Vaast la Hougue, rustdag:
Op het moment is het 21.30 uur. Buiten is het 20 graden en binnen geeft de meter meer dan 23 graden aan. Het was fantastisch weer.
Even wennen zo een rustdag zonder doe lijstje. Op zaterdagmorgen is er een gigantische markt in het stadje. De parkeerplaatsen rond de jachthaven staan boordevol. Omdat ik het supermarktje niet direct kan vinden probeer ik ook alle benodigdheden op de markt te kopen. Wat een crime, voetje voor voetje ga je van kraam naar kraam. En als je iets koopt moet je weer in een lange rij staan om te kunnen betalen. Normaal doe ik één keer per week boodschappen bij AH. Nu moet ik het bijna dagelijks doen omdat de koelkast niet werkt. Het bier en de frisdranken blijven wel redelijk koel in de bakskisten!
‘s Middags naar een schiereilandje in de buurt gefietst waarop een fortje staat. Niet zo bijzonder, je kunt er over een muurtje “wandelen”. Een muurtje van 40 cm breed. Ik doe het niet en fiets terug naar San Va zoals de inboorlingen dit stadje noemen.
Ook hier valt de voorhaven bij eb geheel droog. Je kunt dan naar Tatihou lopen.
Morgen staat om negen uur het water voldoende hoog om de sluisdeuren weer te kunnen openen. Dat is 3 uur voor hoog water. Volgens de havenmeester ook het juiste moment om naar Cherbourg te varen. Waarschijnlijk kan ik ook nog in Cherbourg op het internet. Van Cherbourg vaar ik naar Alderney en heb ik het eerste Kanaaleiland bereikt. Daar lig ik dan aan een mooringboei en zal er geen internetverbinding zijn. Via de mobiele telefoon ben ik wel bereikbaar.