Zeilen naar de Kanaaleilanden

BLOG 7:
8 juli 2014: Le Havre – Quistreham:
Het is ongeveer 18 Mijl naar Quistreham, niet zo ver, ik kan rond het middaguur gaan.
Boodschappen gedaan bij Super U. Watertank opnieuw gevuld. Dat ging lastig want in deze haven hebben ze weer een nadere wateraansluiting. Daarom eerst naar een scheepstoeleverancier gefietst en een nieuwe aansluiting gekocht.
Op deze manier krijg je steeds meer aan boord. Het aantal laders aan boord durf ik niet meer te tellen: voor de computer, mobiele telefoon, een tablet, de handmarifoon, een lader voor oplaadbare batterijen, voor een zoeklicht etc., etc..
Om half een uit Le Havre vertrokken, eerst op de motor naar boei LH12, dan ben ik de ondieptes voorbij, kan ik de zeilen hijsen en de koers naar Quistreham aanvaarden. Om vier uur kan ik daar voor de sluis vastmaken aan een Deens zeilschip. Er wachten tientallen schepen tot de sluis open gaat. Dat gebeurt om kwart voor vijf. Het was een prachtige zeildag met één bui onderweg. De motor gedroeg zich naar behoren!!
Ik kan een plekje bemachtigen aan een langssteiger, maar geef dit plekje aan de Deense familie. Zij zijn met vier volwassenen aan boord en enkele kinderen. Ik leg daarom vast aan de Dutch Lady uit Middelharnis. Voor mij alleen is het gemakkelijk om over een ander schip aan wal te geraken.
’s Avonds een wandeling door Quistreham gemaakt. Veel restaurants en een kleine kermis. Er is een ferry verbinding met Portsmouth, af en toe kan het er erg druk zijn.
Morgen wil ik naar Saint Vaast La Hougue. 44 Mijl ver. Dat betekent vroeg opstaan. Ik wil om kwart na acht voor de sluis liggen. Als ik het goed heb begrepen kan ik om 8.30 uur door de sluis. De volgende mogelijkheid is na tienen.
Volgens de laatste weersvoorspellingen komt morgen de wind uit de goede hoek. Ik kan het echter niet meer zelf controleren via Windguru want het lukt me hier niet om op het internet te komen. ’s Avonds laat lukt dit wel met het tablet. Geen verandering.
9 juli 2014: Quistreham – Grandcamp Maisey.
Vroeg opgestaan. Er gaat een en ander fout. Mijn rechter contactlens valt, op mijn voet, voel ik. Op mijn knieën zoek ik op de gehele kajuitvloer maar vind de lens niet. Pas na vijf minuten vind ik de lens; nog steeds op mijn voet.
De deur van het sanitair wil niet open. Verkeerde code? Nee, waarschijnlijk hebben twee Engelse jongens kortsluiting veroorzaakt en werkt het codekastje niet. Ze kunnen wel de deur van binnenuit openen. Maar, douchen lukt niet want ook de muntautomaat in de douchecabine werkt niet. En, uiteraard, de havenmeester is nog niet aanwezig. Dan maar niet douchen.
Om kwart over acht lig ik alleen voor de sluis. Willen ze me doorlaten? Geen probleem, want er willen van de andere zijde twee vissersschepen door.
De eerste vier mijl gaan tegen de wind in op de motor. De zee is ruw, er komt al water over. Ik hijs de zeilen (grootzeil en genua) en verlaat de vaargeul en zeil in de richting van het eerste waypoint. Het is hoog water, daarom is het geen probleem de geul te verlaten. De wind is anders dan voorspeld, ik kan de volgende drie waypoint niet bezeilen en moet regelmatig overstag. Als ik op het Plateau Calvados minder dan 5 meter diepte meet ga ik weer richting zee om in dieper water te komen. Dat lukt niet direct, na een poosje wordt het minder dan 4 maar dan kom ik langzaam terug in dieper water.
’s Middags zou de wind uit het Noorden komen, maar dat gaat ook niet door. Omdat ik nu wind tegen heb en tegenstroom moet ik mijn plan om naar Saint Vaast la Hougue te zeilen herzien. Ik ben al meerdere keren overstag gegaan, maar mijn doel komt niet dichterbij. De tegenstroom is op dat moment 2,2 Mijl. Met tegenwind en tegenstroom en een aanwakkerende wind komt er veel water over de Almare. Ik krijg nu dus een gratis zout water douche.
De nieuwe bestemming wordt Grandcamp Maisey. Ook een getijdehaven, ik kan er gelukkig op het juiste moment naar binnen. Op de kaart staat een geadviseerde route maar volgens een drietal vissers in een klein bootje kan ik directement richting deze haven varen. Inderdaad, tot en met de ingang is de diepte meer dan 4 meter.
Om half acht kan ik er vastmaken. Deze keer niet met de neus van de Almare in de wind. De benzinegeur in het schip waarover ik eerder sprak wordt heftiger. Het deksel op de benzinetank moet waarschijnlijk beter worden bevestigd. De druppels benzine verspreiden zich door het gehele schip. Zelfs de gelakte vloer in de kajuit is aangetast.
Ik heb dus weer een karwei morgen. Eerst vaststellen waar de lekkage is; verhelpen en de gehele Almare schoonmaken want de geur is misselijkmakend.
Kortom; het was een moeilijke lange dag, ik ben moe.
Ik kan niet op het internet meldt de havenmeester. Maar, als ik de computer opstart vind ik één onbeveiligd netwerk en kan vanaf de tweede helft naar de reportage Nederland – Argentinië luisteren. Tegelijkertijd tik ik dit verslagje.
10 juli 2014: werk en rustdag te Grandcamp Maisey.
Grandcamp Maisey is klein en gezellig. Hier zijn de geallieerden geland in 1944. Gisteren voer ik langs de kust bij Arromanche waar je nog steeds de caissons ziet liggen waarmee men destijds een kunstmatige haven heeft gebouwd. In het stadje is een oorlogsmuseum. Er komen veel oudgedienden.
’s Middags eerst de tank beter dichtgemaakt en daarna de gehele Almare schoongemaakt. Alle bakskisten en kastjes moeten stuk voor stuk leeg en gereinigd. Een klein beetje benzine veroorzaakt veel ellende. Zelfs de kajuitvloer is aangetast; een deel van de lak is opgelost. Na de vakantie zal ik de vloer moeten schuren en opnieuw gaan lakken.
Laat in de middag boodschappen gedaan bij Carrefour en een o.a. een geurtje gekocht om het schip weer bewoonbaar te krijgen. Het is nog nooit zo schoon geweest!
Tegen zevenen ’s avonds gaat de sluisdeur open en worden de vissers actief. Het overgrote deel van de schepen in deze haven zijn vissersschepen.
Morgen wil ik naar Saint Vaast la Hougue; de reis is al voorbereid. Volgens windguru zal er een klein beetje tegenwind zijn. De afstand is 15 mijl.