Zeilen naar de Kanaaleilanden

Blog 6:
4 juli 2014: Fécamp:
De kust nabij Calais noemt men de opalen kust, nabij Fécamp is het de albasten kust, nabij de Seinebaai de bloemen kust, daarna volgt de paarlemoeren kust.
Vanuit Saint Valéry en Caux en Fécamp vertrokken in de jaren van de zeilvaart grote zeilschepen. Vanaf het grote schip werden bij Newfoundland de DORIES overboord gezet. Deze kleine scheepjes mochten weer aan boord worden gehesen als er minstens twee ton vis was gevangen. Een hard bestaan. De huidige Franse vissersschepen zijn klein in vergelijking met bijvoorbeeld de Urker kotters. De gevangen vis wordt veelal direct na aankomst op de steiger verkocht.
Ik kan mijn motortje weer gewoon starten deze morgen. De monteur komt om 11 uur en hij vindt het niet meer noodzakelijk om de carburator uit te bouwen en te repareren. Hij had gisteren de benzine toevoerleiding beter bevestigd omdat hij dacht dat er ook lucht door de aanvoerpomp werd aangezogen. “Laat de motor maar een uur draaien.” Ik test de motor een uur lang, stationair en vol gas, vooruit en achteruit. Hij blijft goed functioneren. Als ik hem vraag hoeveel ik hem schuldig ben zegt hij tot mijn verbazing: Niets! Op mijn aandringen accepteert hij Euro 20,-. Op de tocht naar Le Havre komt de volgende test. Zoals het er nu uitziet zal ik die tocht zondag maken. Voor vannacht wordt windkracht 7 opgegeven en voor zaterdag windkracht 6. Bovendien komt de matige wind op zondag uit een betere hoek.
Weer twee jerrycans benzine gehaald en boodschappen gedaan. ’s Middags Fécamp op de fiets bezocht en veel foto’s geschoten. Hoewel ik er vaker ben geweest zie ik toch weer nieuwe leuke plekjes.
5 juli 2014: Fécamp:
Als ik wakker word regent het pijpenstelen. Ik draai me nog eens om. Het heeft inderdaad flink gewaaid vannacht. De lucht is grauw en heeft nu bijna dezelfde kleur als de zee. Enkele schepen varen uit, zij gaan naar het Noorden en hebben windkracht 6 mee. Ik wil naar het Zuiden en vaar niet uit. Morgen is de wind gunstiger en vaar ik naar Le Havre. De afstand is 25 Mijl. Uit Fécamp kan ik met laag water vertrekken. Volgens de tabellen heb ik daarna stroom mee en kan ik de motor sparen.
’s Middags een kleine wandeling gemaakt door Feçamp, maar het ging weer regenen.
Terug aan boord start ik de computer en doe enkele stomme spelletjes. Ook lees ik veel.
Een ideale manier om in slaap te vallen is te luisteren naar een luisterboek. Op dit moment luister ik naar Jan Brokken. Hij leest voor uit zijn boek De Vergelding. Ik raad iedereen dit boek aan. Het gaat over de oorlogsperiode in het plaatsje Rhoon.
6 juli 2014: Fécamp – Le Havre:
Om 11 uur tijdens een regenbui vertrokken. Mijn zeilpak is nu echt nodig. En een zuidwester. Door de zuidwester (van Henny) krijg ik geen regenwater in mijn nek.
Om Cap d’Antifer te kunnen ronden moest ik erg scherp aan de wind varen. Na deze kaap heb ik een ruime wind. Ondanks de regen werd het een echte zeildag.
De motor startte vanmorgen direct. Om Cap d’Antifer te kunnen ronden had ik de motor weer nodig om goed los te blijven van lager wal. Om 17.00 uur motorde ik de jachthaven van Le Havre binnen. Aan de monding van de Seine. Met de westenwind zou ik door kunnen varen naar Parijs maar dat is niet mijn doel.
’s Avonds door Le Havre gefietst. Ik vind Le Havre niet geweldig. In de tweede wereldoorlog is de stad plat gebombardeerd. Voor de herbouw is heel veel beton gebruikt. De havenboulevard is wel gezellig, het is er druk op zondagavond.
Mijn volgende bestemming is Saint Vaast la Hougue, maar die havenstad ligt meer dan 53 Mijl van Le Havre. Te ver vind ik. Als tussenstop denk ik aan Quistreham want de andere havens en route zijn slechts bij hoog water te bereiken. Maar zoals het er nu uitziet komt de wind pas woensdag uit de goede hoek.
Mijn plan is als volgt: Morgen in Le Havre blijven, overmorgen naar Quistreham en woensdag – hopelijk met goede wind – naar Saint Vaast la Hougue. Sa Va noemen de Fransen dit stadje. Het kan er erg druk zijn in de jachthaven.
Intussen is het ver na twaalven, tijd om mijn kooi op te zoeken.
7 juli 2014: Le Havre:
Uitgeslapen; dat mag op een rustdag. Nou ja, rustdag? Ik heb een lijstje gemaakt, een doe lijstje. Een flappentap zoeken, mijn portemonnee is bijna leeg, twee jerrycans benzine halen, de was doen (dat mag wel, na meer dan twee weken), koelkastje schoonmaken (ik gebruik hem wel maar hij koelt niet; de drank komt uit de bakskisten), spiritus bijvullen in het kooktoestel, route plannen voor de komende dagen, de schroeven van de vensters aan bak- en stuurboord natrekken (er was een kleine lekkage).
’s Avonds een lange fietstocht gemaakt door de stad. Zoals ik al zei: veel betonnen woonkolossen, maar toch ook weer ruim opgezet. En met kilometerlange fietspaden die ook door het centrum gaan.
Het stinkt hier naar benzine, ik dacht eerst dat het door mijn werkzaamheden aan de motor kwam. Maar Le Havre is de olie aanvoerhaven. Het ruikt hier als in Pernis of de Botlek.
Voordat ik morgen naar Quistreham vaar doe ik de boodschappen bij Super U.
In Quistreham zijn er minder mogelijkheden. Het is trouwens een ongezellige haven, ik lag er twee jaar geleden tijdens mijn terugreis van de Isles of Scilly.