Zeilen naar de Kanaaleilanden

Blog 5:
1 juli 2014: Dieppe – Saint Valéry en Caux.
Gisteren verschillende kleine klusjes gedaan. De watertank gevuld, de slaapzakken gelucht, kooktoestel van brandspiritus voorzien en de brandstofvoorraad aangevuld.
Het regent, maar het is niet koud. Morgen wordt het 25 graden.
Om half twaalf vertrokken. Naar St. Valéry en Caux is het niet zo ver, dacht ik. Ik had op ongeveer 4 uur zeilen gerekend. Nou, dat viel tegen, tot 3 Mijl stroom tegen. Het log geeft een snelheid van 6 Mijl aan, maar de gps geeft 3 Mijl aan over de grond. Na 10 Mijl start ik het ijzeren zeil (de motor), anders kom ik ver na hoog water aan en kan ik niet meer de haven in. De haveningang is moeilijk te vinden. Stom natuurlijk, je moet een haven open varen zeggen de vaklui. Desnoods er eventjes voorbij varen totdat je duidelijk de rode en groene bakens ziet.
Onderweg begon het motortje weer te stotteren en tijdens het strijken van het grootzeil voor de haven slaat hij af. Gelukkig kan ik hem snel opnieuw starten. De genua laat ik voor alle zekerheid staan, zo kom ik onder zeil binnen met de motor standby. In de voorhaven maak ik vast aan een laddertje en breng de landvasten en stootwillen aan. Daarna maak ik vast aan een wachtboei. Na 10 minuten gaat de brug open – de motor start goed – en ik maak direct na de brug vast aan een steiger voor visitors. Twee uurtjes later sluiten de sluisdeuren achter me, anders loopt de haven leeg. Ik kan er niet meer uit.
De havenmeester overhandigt me een welkomstpakketje; informatie over de haven, het stadje en de omgeving. De info is zowaar gedeeltelijk in het Nederlands. Blijf ik hier twee nachten?
De problemen met de motor worden vermoedelijk veroorzaakt door water in de tank. Tijdens de winterstop was de tank bijna leeg en er heeft zich waarschijnlijk veel condens gevormd. Het water zit onder in de tank en wordt met de benzine aangezogen door de brandstofpomp en komt in de carburator. En dan gaat het fout, een benzinemotor draait niet op water. Morgen wil ik 2 jerrycans brandstof onder uit de tank zuigen en de tank daarna weer vullen met nieuwe brandstof. En ik wil trachten de carburator watervrij te maken?! IK hoop dat het gedonder daarna voorbij is.
Voor het eten naar de haveningang gefietst. Daar is een camperterrein waar ik aan de praat kom met een Brabantse familie. Drie glazen wijn worden me aangeboden.
Na het eten verken ik het stadje en zie dat de voorhaven geheel leeggelopen is.
2 juli 2014: Saint Valéry en Caux, werkdag:
Een werkdag tijdens de vakantie? Vergis je niet, als je op deze manier met vakantie bent moet je bijna elke dag hard werken! Na de vorige vakantie was ik 6 Kg afgevallen.
Ik ben van plan de gehele tank leeg en schoon te maken. Geen makkelijke opgave want de tank zit ingebouwd in de stuurboord bakskist. Door een dekseltje te bereiken. Om alle koppelingen en het deksel van de tank los te maken wring ik me in allerlei bochten. 23 liter benzine vermengd met water pomp ik met een handpompje over in jerrycans. Deze jerrycans gooi ik weer leeg in een reservoir voor afgewerkte olie.
Ik moest een tiental mensen aanspreken om uit te vinden waar dit reservoir staat. Mijn Frans schiet dan tekort en je komt zelden een Fransman tegen die goed Engels spreekt.
Om twee uur kan ik de tanks weer gaan vullen.
De knokkels van beide handen zijn bebloed door het werken in de lastige hoekjes, het lijkt er op dat ik een partijtje gebokst heb.
Om benzine te tanken moet ik naar Leclerc, heuvelopwaarts en buiten de stad. Havenmeesters zijn grote leugenaars; “het is maar 1 Km naar het tankstation”, volgens mij waren het 3! Met de gevulde jerrycans gaat het snel bergafwaarts maar naar boven moest ik lange stukken lopen. Twee keer ga ik heen en weer op mijn vouwfietsje, dat is goed voor ongeveer 22 liter. Ruim genoeg om veilig Fécamp te bereiken, daar koop ik meer.
Goed weer vandaag! Tijdens het zeilen draag ik altijd een pet of een breedgerande “baby”-muts. Na het werk aan boord voel ik dat mijn voorhoofd en mijn kruintje rood verbrand zijn.
Morgenmiddag ga ik naar Fécamp. 3 uur voor hoog water kunnen ze de sluisdeur openen en kunnen de schepen met weinig diepgang vertrekken.
Saint Valéry en Caux is een leuk stadje; het is er toeristisch, maar niet overvol. Gek eigenlijk, ik ben nu anderhalve week onderweg en dit is pas de eerste voor mij onbekende haven.
3 juli 2014: Saint Valéry en Caux – Fécamp:
’s Morgens geluierd; het is warm, korte broeken weer.
Om half twee gaat de sluisdeur open; de zee staat weer in verbinding met de haven. De eerste kleine scheepjes van de sportvissers gaan al onder de brug door. De brug gaat nog niet open, er moet eerst meer water komen voor de schepen met meer diepgang.
Om twee uur verzamelen zich een aantal zeilschepen voor de brug. Ik start de motor, maar die slaat weer af en wil niet stationair draaien. Na de derde keer starten gaat het beter. Ik vraag een Franse zeiler achter mij te blijven als ik door de brug en door de voorhaven naar zee vaar. Hij kan dan eventueel assisteren. Het is gelukkig niet nodig.
Er is weinig wind en veel tegenstroom; ik hijs de zeilen en de motor blijft aan. Het log geeft 5 – 6 Mijl aan, maar de snelheid over de grond is 2,5 – 3 Mijl minder. Mijn gps geeft aan dat ik om ongeveer half negen zal aankomen. Omdat de tegenstroom steeds minder wordt schiet ik meer op en geeft de gps een ETA (estimated time of arrival) aan van 17.45 uur. Aan stuurboordzijde zie ik een atoom kracht centrale, krijtrotsen en hele mooie kleine dorpjes zoals Les Petites Dalles. Fécamp ligt lang verscholen achter een hoge rots. Als je de rots bent gepasseerd zie je Fécamp liggen op minder dan een mijl afstand.
De buitenboordmotor heeft tot dat moment goed gedraaid; is het gedonder voorbij? Nee! Juist bij het binnenvaren van de jachthaven minder ik gas en de motor slaat af. Opnieuw starten lukt niet. Gevaar is er niet want het is praktisch windstil. Een passerend vissersbootje geeft me een sleepje naar een kopsteiger. Daar kan ik vastmaken en opnieuw starten. Het lukt wel om de motor aan de praat te krijgen; hij draait echter slechts bij een hoog toerental en slaat af als ik gas minder. Nu vraag ik aan een passerend bootje om me 100 meter verderop naar een box te slepen. Dat doen ze met plezier, maar op een erg amateuristische wijze.
Het is nu iets na zessen, het havenkantoor is nog open en de havenmeester belt met een echte Yamaha reparateur die tot mijn verbazing direct naar de haven komt. Aan boord kan hij het probleem niet oplossen; morgen om 10 uur komt hij terug om de carburator uit te bouwen. In hun werkplaats is speciale apparatuur om het ding te testen. Tussen neus en lippen door geeft hij aan dat de reparatiekosten ongeveer Euro 150,- zullen bedragen. Als de carburator moet worden vervangen zal de rekening nog hoger worden. Ik heb de indruk dat men gebruik maakt van mijn ellende.
Intussen lig ik dus in Fécamp. Een leuke stad, ik ben er eerder geweest.
Het lijkt mij dat het reisblog steeds eentoniger wordt. Haven in, haven uit; zeilen hijsen, zeilen strijken; pech met de motor en weer pech met de motor. Maar ik ga door! Tegenspoed maakt mij steeds koppiger; ik zal de Kanaaleilanden halen en eventueel Bretagne. Aan de Normandische kust ben ik reeds, die begon al bij Le Tréport.
Men noemt het hier ook Cote Albatre. De albasten kust.