Zeilen naar de Kanaaleilanden en Normandië.

Blog3
Blog 3:
26 juni 2014: Calais – Boulogne-sur-Mer:

Gisteren meer dan 40 Mijl gezeild! Het was een echte zeildag.
In de Voorhaven van Calais liggen een tiental schepen aan de moorings. Franse vissers, Nederlanders en Duitsers. Ik vind het niet erg aan boord te moeten blijven. De omstandigheden zijn beter dan twee jaar geleden; toen was het ’s nachts bijna windstil en botste de Almare af en toe tegen de mooringboei. Nu is er iets meer wind en blijf ik vrij van de boei. Erg goed geslapen, als ik wakker word en naar buiten kijk blijkt dat bijna alle andere schepen zijn verdwenen. Ik heb ze niet horen vertrekken.
Ik vertrek om 9 uur maar moet van Port Control Calais een half uurtje wachten vanwege de vele ferries die komen en gaan. Net toen ik ze – ongeduldig – weer wilde oproepen kwam de melding: You may proceed, Sir. Zij weten wel hoe ze me moeten aanspreken!
Buiten de pieren kan ik de zeilen hijsen en de motor omhoog kantelen. Ik vaar iets buiten de vaargeul vanwege de vele veerschepen. Nog is er geen tegenstroom, maar ter hoogte van Cap Blanch Nez wordt dat anders. Tot en met Cap Gris Nez is de tegenstroom tot 3 mijl. Het is alsof je op een lopende band loopt in tegenrichting. Ik had gerekend op een tochtje van ongeveer 20 Mijl maar vanwege de stroom tegen werden het er meer dan 30!
Maar, niet getreurd, door de gunstige wind (windkracht 3 - 4) gaat het toch vlot. Tot Cap Gris Nez vaar ik met het melkmeisje. Heeft De Vries vrouwelijk gezelschap? Was dat maar waar. Het grootzeil staat over bakboordzijde en de genua over stuurboordzijde. Het windvangend oppervlak is daardoor maximaal, zo ook de snelheid. Dat heet zeilen met het melkmeisje. De Engelsen zeggen: On goose wings.
Cap Gris Nez passeren was niet eenvoudig; de tegenstroom was hier meer dan 3 Mijl en de zee was ruw. Het leek alsof het land meezeilde. Na de kaap kon ik met ruime wind zeilen, de laatste 8 Mijlen gingen erg snel.
Makkelijk is het als je ooit eerder in een haven bent geweest. Meestal koers je af op hoge scheepsmasten. In Boulogne is de jachthaven in het stadscentrum verscholen achter een ferry terminal. Om kwart over vier kan ik er vastmaken en aan de receptie melden bij een aardige Franse juffrouw.
Tijd over om boodschappen te doen. Morgen moet ik brandstof tanken. Daarna wil ik Boulogne bezoeken, ik blijf een nachtje extra!
NB.: Bij het vertrek uit Calais en gedurende de gehele tocht naar Boulogne zag ik Engeland liggen. Bijna had ik mijn koers gewijzigd.
27 juni 2014: Rustdag Boulogne-sur-Mer.
Gisteravond ging het een beetje regenen, niet genoeg om het zout van de Almare te spoelen. Maar de wind ging draaien en komt nu uit het ZZW. En ik wil naar het ZZW. Had ik toch voor Dover moeten kiezen?
’s Morgens rustig aan gedaan. Twee jerrycans benzine gekocht. Deze jerrycans hang ik aan de bagagedrager van mijn vouwfietsje. De weg naar het tankstation wist ik nog van voorgaande jaren.
’s Middags Boulogne bezocht. De oude stad is interessant. Een wandeling over de “remparts” gemaakt en de oude binnenstad bekeken. Op dat moment werd Boulogne door honderden Engelse schoolkinderen bezocht. Een gekwetter van jewelste. Op de remparts (de verdedigingsmuren) was het rustig. Ook de kathedraal weer eens bezocht.
Kortom; het was een rustdag.
Morgen wil ik naar Saint Valéry sur Somme. Dat is een lastige bestemming. Ik moet – na bijna 30 Mijl varen - om ongeveer 13.00 uur bij de ingang van de Somme zijn. Dan is het daar hoog water en staat er voldoende water om de resterende 7,6 Mijl af te leggen. Daarna valt de gehele baai droog! Als ik er te laat ben moet ik doorvaren naar Dieppe, maar dat is meer dan 50 Mijl. (Voor de landrotten: Een zeemijl is circa 1850 meter)
Saint Valéry sur Somme is een leuke plaats, Henny en ik hebben er enkele jaren geleden gekampeerd.
Le Tréport (ook een getijdehaven) ligt tussen Saint Valéry en Dieppe. Ik was er met de vorige Almare in 1999 om de zonsverduistering te zien.